देवळा मागच्या निर्माल्यात तुझ्या हिरव्या बांगडीचा तुकडा सापडला. मग त्याच तुकड्याने दिवसभर काळजावर चरे अोढत बसलो. पण काही उमटलंच नाही. का असं….?
तू पहाटपाराला उठायची तेव्हा प्रसन्न दिसायची. अगदी अात्तासारखी सारखीच. तेव्हा वाटायचं सकाळी सकाळी तुझ्यामुळे तुळस प्रसन्न दिसते कि तुळशीमुळे तू ? तुला पाहुन असे अनेक प्रश्न मला पडतात. पडतात पण कसे माहीत अाहे ? तू तुळशीला पाणी घालुन गेल्यानंतर शेवटचा थेंब मंजिरीवरुन अोघळुन खाली पडतो तसा. का असं….?
दुपारी झाप्यातुन उजेडाचा तुकडा यायचा सरकत सरकत पडवीमध्ये. नंतर माजघरातल्या खापरनिपर पंजोबांच्या फोटोंच्या रांगेवरुन चमकायचा. परत फोटोवरुन प्रतिध्वनीत झालेले काही तिरकस उजेड भिंतीवर नवा रंग उमटवायचे. तेव्हा वाटायचं अंधाराला उजेडाने गोंदलंय जणू. गोंदण्यावरुन अाठवलं तुझ़्या हनुवटीवर तीन ठिपके गोंदलेय ना …कि दोन….? तू झोपल्यावर काल तर मोजले होते मी . परत विसरलो बघ. का असं….?
तू एकदा अंबाड्याला मोग-याची रासच लावली होती तेव्हा तुझा अंबाडा मला पोर्णिमेचा चंद्र वाटला होता. मग तू अचानक अंधारात नाहीशी झाली . कि मीच अंधारात हरवलो कुणास ठाऊक. तेव्हाही अंधार यायचा अाणि घप्पकन घोंगडं टाकायचा अंगावर असं व्हायचं अाणि कळायचंच नाही कि कधी संध्याकाळ संपली अाणि रात्र सुरु झाली. निबिड अंधाराला झिंग चढल्यावर कसं होईल ,तसं होतं तुझ्या डोळ्यात पाहिल्यावर. का असं….?
रात्री उशाला तू नेमाने पाण्याचा गडू ठेवते. रात्री लागलीच तहान तर पिते त्यातुनच. सकाळी असेलच उरलं पाणी तर तेच पाणी अंगणाला शिंपायाला घेते. नंतर तू न्हाऊन अालेला तुझा सकाळगंध जवळुन घेता यावा म्हणुन मी माझी रात्रीची तहान नेहमी टाळत अालोय. सकाळ होते अाणि तुझ्या चुलीत निखारे भगभगतात तशी झोप भगभगत रहाते दुस-या सकाळीची वाट पहात तुझ्या सकाळगंधासाठी. अाभाळाचा इवलासा गडू घेऊन तू सकाळी तुळसपरसात सडा शिंपत रहाते जसं काय पाणी नाही चैतन्य अाहे त्यात. मग फुलपरडी घेऊन परत देवळात. मांजरीमुळे दुध नासल्याची तुझी कारणं किती खोटी होती हे मी पाहिलं नंतर कितीदा. साय बाजुला करायला जावं तर तुझा गुलाबी रंग उतरायचा दुधात अाणि म्हणुन नासायचं दुध हे तू कोणालाच कळु दिलं नाही कधी.का असं….?
‘तुझ्या हातातली हिरवी बांगडी ,जी कमी झाली होती ती भरली का परत ? इतक्या टच्च मागे अोढू नको हज्जारदा सांगितलं होतं. अाता वळ अालं असेल ना लाल..गोल..? गोल लाल वरुन अाठवलं….. अाता मोकळं मोकळं वाटतं असेल माझ्याशिवाय… तुझं कपाळ ? तरी झाप्यातुन उजेडाचा तुकडा माझ्या फोटोवर अाला कि मी अंग चोरुन माळ्यावर निघुन जातो. तरी तो तुकडा रोज मलाच शोधत येतो असं वाटत असतं सतत मला . सांग ना….. का असं ?
- प्राजक्त २९ /०८/२०१६
- प्राजक्त २९ /०८/२०१६
No comments:
Post a Comment