एकेका लेव्हलची
होत जाते विट....
समोरचा अंधार जणु
पांडुरंगाच्या माथीचा
अबीरबुक्का .....
विंगेतल्या झोताने
हळुहळु उजळु लागतो स्वत:
हळुहळु आपण तुकाराम होत जातो
टाळ्यांचा गजर टिपेला पोहचत
चिंचोळा होत जातो....
अन् कळस दिसल्यागत
वाढत जातात
काळीज ठोक्यांची आंदोलनं
तिस-या घंटेतुन
टाळमृदुंग ऐकु येऊ लागतात
मखमल पडदा उलगडतो
अन्
एक वारी सुरु होते
- प्राजक्त
२६/०३/१६
International Theater day
No comments:
Post a Comment