लॉस्ट एण्ट फाऊंड

माझ्या नेहमीच्या लायब्ररीकडे जाताना मधे रद्दीचं दुकान लागतं मग कधी कधी रद्दी मी तुटका स्टुल घेऊन रद्दी मधली पुस्तक चाळत बसतो. त्यात चुकून कधी कधी एखादं दुर्मीळ वाट चुकलेलं पुस्तक सापडुन जातं. पण परवा जे काही सापडलं तेव्हा पासुन मी लायब्ररीचा रस्ता बदलायचा विचार करतोय. रद्दी दुकानाशेजारीच स्क्रॅप मटेरीअलचं दुकान कम टपरी अाहे. तिथे गोल चौकोनी पत्र्याच्या वस्तु कापुन सरळ करतात अाणि मग परत विकतात. नुकतीच एक गंजलेली लाल पत्रपेटी उभी कापुन टाकली तेव्हा माझं लक्ष गेलं की वरच्याबाजुला एक पत्र चिकटलेलं होतं पण अवस्था बिकट होती.

(प्रियवर लिहुन काठ मारलेली ) सगुणास ,
काही लिहण्यासारखं नाही पण माहिन्यामधुन एकदा पत्र लिहुन घेण्याचं वचन घेतलंय म्हणुन हे अाजचं पत्र. सगळीच गंमत दुसरं काय. मला डोळे बंद करुन रस्ते क्रॉस करण-यांचा भयंकर राग येतो , बंद म्हणजे खरोखर बंद नाही पण उगाच 'कुणीच नाही , कुणीच नाही' असं स्वत:ला सांगत रस्ता अोलांडला म्हणजे अाजुबाजुने येणा-या गाड्यांच सत्य नाकारता थोडीचं येतं. पण अाजकाल स्वत: तेच करतोय असं वाटतंय मला. 'डोळे बंद करुन रस्ते क्रॉसींग'. देव करो माझा अंदाज चुको अाणि बेमौत धडक बसो. सुटका.
अच्छा मागे नवरात्रीत देवीला गेलो होतो तिथली गर्दी पाहुन 'प्रचंड' ह्या शब्दाला ईर्षा निर्माण झाली असेल. तिथे देवीनंतर (की देवीपेक्षा ? ) दोन गोष्टी जास्त लक्षात राहिल्या
एक - पोलीसाचा एक छोटेखानी 'लोस्ट एंड फाउंड' चा तंबु . जिथे काही लहान पोरं अाणि पिशव्या पडल्या होत्या.
दोन - थोड्यावेळाने मरणाच्या गर्दीतुन "सोनी, सोनी" हाका मरणारा मध्यमवर्गीय बाप.

तो बाप एक शतमुर्ख - असं घट्ट पकडलेला हात कोणी सोडतं का कधी.पण त्याची तरी काय चुक म्हणा त्याला वाटलं असेल सुटलाच हात तर 'तीच' परत य़ेउन बिलगेल त्याला.

सगळीच गंमत दुसरं काय.

'लोस्ट एंड फाउंड'च्या इथुन जातांना थोडा रेंगाळलो म्हटंल बघु स्वत: सारखं काही दिसतंय का . टोटल वनपीस मध्ये. हे असं न झोपणारे तांबरलेले डोळे , थापलेल्या अाशेचे खांदे , फिट अाल्यागत अात पोटात गळुन पडलेली शांत जीभ, इत्यादी इत्यादी चे वेडे वाकडे कोलाज चिकटवुन 'मी' म्हणुन फिरतोय इतके दिवसं म्हणुन 'लोस्ट एंड फाउंड'च्या इथुन जातांना थोडा रेंगाळलो म्हटंल बघु स्वत: सारखं काही दिसतंय का . टोटल वनपीस मध्ये. पण फक्त घशाची शीर ताणून रडणारं पोरगं दिसलं अाणि शीर ताणुन ताणुन थकुन निजलेली एक घाबरी घुबरी पोरगी .ती डाव्या कुशीवर झोपली होती अाणि अश्रू अोघळतो तसा धुळीचा अोघळ होता डाव्या गाली.देवीचं दर्शन निट नाही झालं ह्या असमाधानात 'ती झोपलेली' 'सोनी' असावी असा अापला स्वत:शीच अंदाज करत वेगळं समाधान घेउन घरी गेलो (हेच ते डोळे बंद करुन क्रॉसींग)
सांगायचं तात्पर्य हे की कपाळाची शीर ठणकते अाहे अाजकाल . सगळीच गंमत दुसरं काय.
देवाला गेल्यावर कुणीतरी अापल्याला 'देव मानतं' ह्याची अाठवण येते कधी कधी . मग 'कोणता देव?' तर परत अापण अापलं कृष्ण मानुन घ्यायचं (डोळे बंद करुन क्रॉसींग). नाही , कारण असं की त्याच्याकडे लोकं सगळ्या जगाची दुखणी घेउन यायची. द्रौपदी काय तर साड्याच मागते, अर्जुन काय तर सारथ्यंच मागतो , सुदामा काय तर मैत्रीचे ऋणंच मागतो , राधेला काय तर पावाच अएकायचा- पण कृष्णाची खरी कळ,खरी ठसठस कुणाला कधी कळलीच नाही अाणी ती कधी थांबलीसुध्दा नाही.

सांगायचं तात्पर्य हे की अाजकाल कपाळाची शीर ठणकते अाहे. सगळीच गंमत दुसरं काय.

त्यात राधेला अाठवण अाली की कृष्णाने पावा हाती घ्यावा अाणि पोहचावं कधीही राधे पर्यंत पण मग अशाच प्रसंगी कृष्णानं काय करावं ? कारण राधेला पावा येत नाही (अाणि कृष्णच जगत्पालक झाल्याने त्याला 'धावा' करता येत नाही) अाणि तिला-राधेला सगळीकडे त्याला-कृष्णाला बघण्याचं कसब जमुन अालाय अाताशा.
पण मग अापण स्पष्ट दिसावे म्हणुन अर्जुनाला अाणि राधेला कृष्णाने 'दिव्य दृष्टी' दिली .पण त्यामुळे राधेची चिंता कायमचीच मिटली असली तरी अशाच प्रसंगी कृष्णानं काय करावं ?

तर सांगायचं तात्पर्य हे की देवाला गेल्यावर कुणीतरी अापल्याला 'देव मानतं' ह्याची अाठवण येते कधी कधी . मग कोणता देव तर परत अापण अापलं कृष्ण मानुन घ्यायचं. सगळीच गंमत दुसरं काय.

त्यात अाजकाल विसरायला तर होतंच अाहे पण एकच गोष्ट दोन दोनदा सांगीतली जातेय माझ्याकडुन. बरं, मी हे सांगितलं का तुला की अाजकाल कपाळाची शीर ठणकते अाहे.

सगळीच गंमत दुसरं काय.

तुझा ,
पुसट होत चाल्लेला
????
ता.क. : अाजकाल विसरायला होतंय खुप अाणि एकच गोष्ट दोन दोनदा सांगीतली जातेय माझ्याकडुन...

- प्राजक्त

(दै.सामना १० मे २०१४ )

http://epaper.saamana.com/Details.aspx?id=49160&boxid=1230432